غذاخوردن به وقت چاقی - دنیای با نشاط مدرسه

روزنامه جام جم نوشت: نتایج مطالعه ای نو نشان می دهد دیرتر غذاخوردن در روز می تواند به طور مستقیم و از سه راه کلیدی بر تنظیم وزن ما تأثیر بگذارد: تعداد کالری هایی که می سوزانیم، سطح گرسنگی مان و روشی که بدن مان چربی را ذخیره می نماید. با توجه به اینکه در حال حاضر چاقی صدها میلیون نفر را در سراسر دنیا تحت تاثیر قرار داده است، یافته های نو دیدگاه ارزشمندی را در این زمینه که چگونه می توانیم خطر چاق شدن را به روشی نسبتا ساده - فقط با چند ساعت زودتر خوردن وعده های غذایی خود - کاهش دهیم، در اختیار ما قرار می دهد.

مطالعات قبلی ارتباط بین زمان مصرف وعده های غذایی و افزایش وزن را معین نموده بودند اما محققان می خواستند این ارتباط را با دقت بیشتری آنالیز و دلایل زیستی آن را کشف نمایند.

فرانک شیر، عصب شناس از بیمارستان بریگام و زنان در بوستون می گوید: ما قصد داشتیم سازوکارهایی را که ممکن است شرح دهند چرا دیر غذاخوردن خطر چاقی را افزایش می دهد، آزمایش کنیم. تحقیقات قبلی که ما و دیگر محققان انجام داده بودیم نشان می دادند دیر غذاخوردن با افزایش خطر چاقی، افزایش چربی بدن و کاهش موفقیت در کاهش وزن مرتبط است. به همین علت می خواستیم علت این موضوع را بفهمیم.

در این تحقیق به شدت کنترل شده، 16شرکت نماینده با شاخص توده بدنی (BMI) در محدوده دارای اضافه وزن یا چاق مورد آنالیز قرار گرفتند. هر داوطلب دو آزمایش مختلف انجام می داد که شش روز به طول می انجامید. خواب و غذاخوردن این افراد از قبل کاملا کنترل شده بود و بین هر آزمایش هم چند هفته کنترل می شد. در یکی از آزمایش ها، شرکت نماینده ها به برنامه غذایی دقیقی شامل سه وعده در روز در زمان های عادی - صبحانه در ساعت 9صبح، ناهار در ساعت 13 و شام حدود ساعت شش بعدازظهر - پایبند بودند. در آزمایش دیگر، سه وعده غذایی به ساعت های بعدتر منتقل شدند (وعده اول حدود ساعت 13 و آخرین وعده حدود ساعت 9 شب).

با آنالیز نمونه های خون، سؤالات نظرسنجی و دیگر آنالیز ها، این تیم تحقیقاتی توانست مشاهدات زیادی داشته باشد. در گروهی که دیرتر غذا خورده بودند، سطح هورمون لپتین که در تنظیم اشتها و احساس سیری به ما یاری می نماید، در طول 24ساعت پایین تر بود. به این معنا که شرکت نمایندگان ممکن بود احساس گرسنگی بیشتری داشته باشند. علاوه بر این، کالری ها با سرعت کمتری سوزانده می شدند. آزمایش ها بعلاوه نشان دادند بیان ژن بافت چربی (که بر نحوه ذخیره چربی بدن تأثیر می گذارد) فرآیند چربی زایی که بافت های چربی را می سازد افزایش و فرآیند لیپولیز را که باعث تجزیه چربی ها می گردد، کاهش می دهد. در واقع اینجا، ترکیبی از مکانیسم های فیزیولوژیکی و مولکولی خطر چاقی را بالا می برد.

شیر می گوید: ما این اثرات را با کنترل متغیرهایی مانند دریافت کالری، فعالیت بدنی، خواب و قرار گرفتن در معرض نور از هم مجزا کردیم. اما در زندگی واقعی، بسیاری از این عوامل ممکن است خودشان تحت تأثیر زمان بندی وعده های غذایی قرارداشته باشند.

البته از آنجا که چاقی می تواند به سایر مسائل سلامت، از جمله دیابت و سرطان منجر گردد، یافتن راه هایی برای جلوگیری از پیشرفت آن در وهله اول، اثرگذاری قابل توجهی در سلامت جمعیت دنیا به همراه خواهد داشت.

آنچه این مطالعه نشان می دهد این است که زودتر غذاخوردن در روز می تواند بر سه عاملی که نقش کلیدی در تعادل انرژی بدن و خطر چاقی ناشی از آن دارند تأثیر بگذارد و شاید مدیریت این موضوع برای بعضی افراد ساده تر از رعایت رژیم غذایی یا رژیم ورزشی باشد. این تیم تحقیقاتی میخواهد در آینده مطالعاتی انجام دهد که در آنها تعداد زنان بیشتر باشد (در این آزمایش فقط پنج نفر از 16 داوطلب زن بودند) و بعلاوه تحقیقاتی که نشان دهد چگونه تغییرات زمان خواب نسبت به زمان غذاخوردن می تواند در این فرآیندها نقش داشته باشد. شیر می گوید: در مطالعات با مقیاس بزرگ تر که در آنها کنترل دقیق همه این عوامل امکان پذیر نیست، دست کم باید در نظر بگیریم چگونه دیگر متغیرهای رفتاری و محیطی، مسیرهای زیستی زمینه ساز چاقی را تغییر می دهند. این تحقیق در نشریه سوخت وساز سلولی منتشرشد.

منبع:sciencealert.com