ملاقات آسان و کوتاه با ترامپ - دنیای با نشاط مدرسه

ارزیابی خود را این گونه مطرح کردم که اکنون محور بزرگان، که اکثراً از دولت خارج شده اند، آنچنان ترامپ را دلسرد و ناامید نموده اند که او تصمیم گرفته در بعضی از مسائل کلیدی حتی بدون توجه به توصیه های مشاوران کنونی اش عمل کند. به او گفتم که ما درک روشنی درباره آنچه که ممکن است در اجلاس ناتو رخ دهد، داریم. نباید چنین تصور گردد که بعضی اقدامات کوچک و تسکینی مسائل را برطرف خواهد نمود. این به وضوح چیزی بود که ترامپ قصد داشت انجام دهد و می خواست کاملاً به شیوه خاص خودش هم انجام دهد و تا همین حالا هم انجام داده بود.

استولتنبرگ ظاهراً در درک اینکه اوضاع چقدر بد است، مشکل داشت اما بعد از حدود 30 دقیقه توهین های لفظی تقریباً بی وقفه ترامپ و توضیحات من، فکر می کنم متوجه وخامت اوضاع شد. کی بیلی هاچیسون سفیر ما در ناتو حوالی ظهر به من زنگ زد و توضیح مختصری درباره تماس ترامپ-استولتنبرگ به او دادم. به او توضیح دادم اگر وانمود کنیم که تماسی اتفاق نیفتاده است و طبق روال همیشگی ادامه دهیم به ضرر خود کار نموده ایم.

سپس همان روز پمپئو را در جریان قرار دادم. او به جای اشاره مستقیم به مسأله ناتو گفت، ترامپ را قانع کنیم که با توجه به مبارزات سیاسی دیگری که در داخل کشور در پیش روی خود داریم (و در صدر آنها کوشش ها برای تأیید نامزدی بِرِت کاوانا جهت عضویت در دیوان عالی) نباید فشار بیشتری را بر جمهوریخواهان در کنگره وارد کنیم. فقط 51 سناتور جمهوریخواه داشتیم و نمی خواستیم به دلیل تهدیدها علیه ناتو، (حمایت) هیچ کدام از آنها را از دست بدهیم. من و پمپئو توافق داشتیم که هر یک از ما به تنهایی می توانیم در غیاب ژنرال های نظامی به ترامپ توضیح دهیم تا او فکر نکند محور بزرگان دوباره علیه او دست به یکی نموده اند. کلی نیز بلافاصله با راهبرد من و پمپئو موافقت کرد. متیس هم آن را پذیرفت. وزیر دفاع همچنین موافق بود که احتیاجی به مشارکت ژنرال دانفورد (رئیس ستاد مشترک ارتش) در این موضوع نیست. من، مک گان مشاور حقوقی کاخ سفید را جایگزین دانفورد کردم که تمرکز او بر تأیید کاوانا باعث می شد اگر من و متیس در اقناع ترامپ شکست می خوردیم او می توانست پلن بی (طرح جایگزین) برای توجیه رئیس جمهوری باشد.

ما روز دوشنبه دوم ژوئیه با ترامپ ملاقات کردیم و به نظرم این ملاقات آسان تر و کوتاه تر از آن چیزی بود که انتظار داشتم. برای ترامپ توضیح دادیم که چرا با توجه به اهمیت نامزدی کاوانا منطقی نیست بیش از حد توان خود در مدیریت این موضوع، جنجال آفرینی کنیم. از او خواستیم صرفاً به فشار بر دیگر اعضای ناتو برای اختصاص 2درصد از فراوری ناخالص داخلی شان برای بودجه دفاعی ادامه دهیم. ترامپ واقعاً بدون هیچ بحثی پذیرفت. اما در روزهای بعد دوباره از من پرسید چرا به طور کامل از ناتو خارج نشدیم و این دقیقاً همان چیزی بود که ما کوشش می کردیم مانع از آن شویم. روشن بود که وظیفه دشواری در پیش رو داریم. یکی از اقدامات برای کاهش احتمال رویارویی ما با متحدان مان در بروکسل و کاستن از احتمال طرح خروج از ناتو از سوی ترامپ این بود که هر چه زودتر مذاکرات را برای دستیابی به توافق درباره بیانیه پایانی که اجتنابی از آن نبود، انجام دهیم. باز هم یک بیانیه دیگر که هیچ کس آن را نخواهد خواند، حتی اگر یک هفته بعد از تنش احتمالی، مورد توافق قرار گرفته باشد!

به هاچیسون تأکید کردم که باید این بیانیه را قبل از ورود سران کشورها به بروکسل نهایی کنیم تا احتمال وقوع مسئله ای دیگر مانند آنچه که در اجلاس سران گروه 7 در کانادا رخ داد، کاهش یابد. این موضوع برای ناتو جدید بود و من شاهد بودم که باعث گِله و دلخوری کشورهایی مانند فرانسه شد؛ کشورهایی که همواره سعی می کردند یک شگفتانه رو نمایند؛ به این ترتیب که با کمال تعجب در پایان نشست های بین المللی با توسل به قوه قهریه علیه دیگران و با استفاده از هولناک ترین تهدیدات دیپلماتیک همه چیز را به نفع خود تمام می کردند: با ما موافقت کنید یا بیانیه نهایی در کار نخواهد بود!

من همواره از چنین نتیجه ای استقبال خواهم کرد اما برای اینکه سند نهایی مذاکرات پیشاپیش بسته گردد به تعدیل قابل توجه درگرایش های ناتو احتیاج داشتیم. ما پیروز شدیم اما این پیروزیت صرفاً بعد از کوشش های بی وقفه حاصل شد. در عین حال ترامپ روز دوشنبه 9 ژوئیه رشته توئیت هایی را به توضیح زیر منتشر کرد: ایالات متحده بیشتر از هر کشور دیگری برای ناتو هزینه می نماید. این عادلانه و قابل قبول نیست. با وجود آنکه بعضی از اعضای ناتو از زمان به قدرت رسیدن من، یاری های خود را افزایش داده اند ولی باید اقدامات بیشتری را انجام دهند. سهم آلمان 1 درصد و سهم امریکا 4 درصد است...

... منافع ناتو بیش از امریکا برای اروپا است. امریکا 90 درصد هزینه های ناتو را می پردازد اما بسیاری از کشورها 2 درصد مورد پذیرش خود را هم نمی پردازند. این درحالی است که موانع بزرگی را هم بر سر راه ورود کالاهای امریکایی قرار داده اند. نه، این راهش نیست. این توئیت ها اظهارات ترامپ خطاب به استولتنبرگ و دیگران را تکرار می کرد اما برای اولین بار تا این حد علنی به رؤیت عده زیادی از افراد می رسید. اتفاقات جدیدی در راه بود.،ایران