چگونگی مواجهه ایتالیا با کرونا - دنیای با نشاط مدرسه

با ما همراه باشید و با تور ایتالیا از به بهترین کشور اروپا سفر کنیم و در شهرهای ونیز، فلورانس و رم بگردیم و بناهای تاریخی این کشور تاریخی را از نزدیک ببینیم.

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، ثمانه اکوان طی یادداشتی در روزنامه وطن امروز نوشت :ایتالیا با وجود اینکه اولین کشور در قاره سبز بود که محدودیت های مسافرتی را برای مبارزه با کرونا وضع کرد اما به کشوری در این قاره نیز بدل شد که بالاترین میزان مرگ و میر ناشی از ابتلا به این بیماری را در خود ثبت کرد. بالا بودن میزان مبتلایان به بیماری کووید-19 در این کشور به حدی رسید که رسانه ها از بحران انسانی در این کشور سخن گفتند و مسؤولان این کشور از اتحادیه اروپایی و سراسر کشورهای دنیا درخواست یاری در این زمینه کردند. رسانه های اروپایی و آمریکایی در روزهایی که کرونا بیشترین میزان قربانیان خود را از کشورهای غربی می گیرد، به آنالیز این موضوع پرداخته اند که کشتاری که کرونا در ایتالیا، اسپانیا یا انگلستان به راه انداخته، چه درس هایی برای سایر کشورهای دنیا دارد. آنها در لایه اول، مدیران و تصمیم گیران کلان دولتی را عامل اصلی فاجعه انسانی به وجود آمده در شهرهای مختلف کشورهای اروپایی بویژه ایتالیا عنوان کردند اما بعد از آن با در کنار هم گذاشتن پازل این تصمیم گیری ها به این نتیجه رسیدند که سیستم مالی مبتنی بر سرمایه داری و تصمیم گیری مبتنی بر سیاست به جای انسانیت، عامل اصلی در خطر افتادن جان هزاران نفر در سراسر دنیا بویژه کشورهای غربی است.

نگاهی به چگونگی مواجهه ایتالیا با ویروس کرونا و نوع مدیریت بحران بیماری

کووید-19 در این کشور حاوی درس های بسیاری است که برای کشور ما نیز می تواند حائز اهمیت باشد.

اولین مورد ابتلا به کرونا در ایتالیا در تاریخ 29 ژانویه در این کشور گزارش و بیان شد اولین بیماران 2 گردشگر چینی بودند که بلافاصله بستری و بعد قرنطینه شدند. دولت این کشور معتقد بود مطمئن ترین و امن ترین سیستم حفاظت از مردم را در برابر این بیماری دارد و به همین دلیل بلافاصله اعلام 6 ماه شرایط اضطراری در این کشور کرد و به اولین کشور اروپایی تبدیل شد که همه پروازها از چین را لغو کرد. جوزپه کونته، نخست وزیر ایتالیا در کنفرانس مطبوعاتی خود در آن موقع بیان نمود: به مردم اطمینان می دهم اوضاع تحت کنترل است. ما انتظار پیدا شدن کیس های بیماری در ایتالیا را داشتیم و برای هر پیشامدی آمادگی داریم. با این حال به نظر می رسید کرونا حس شوخ طبعی خود را با نخست وزیر ایتالیا به نمایش بگذارد. فقط گذشت یک ماه کافی بود که ایتالیا به اولین کشور در دنیا تبدیل گردد که بالاترین میزان مبتلایان به کرونا را- غیر از چین- داراست. 20 روز بعد از مشاهده اولین مورد ابتلا، آنجلو بورلی، رئیس حفاظت مدنی ایتالیا بیان نمود 12 هزار و 462 نفر تا به امروز به این بیماری مبتلا شده و 827 نفر نیز جان خود را از دست داده اند. بعد از مدتی معین شد 2 گردشگر یاد شده اولین بیماران کرونایی در ایتالیا نبوده و قبل از آنها صدها نفر در شهر لومباردی که از شهرهای گردشگری این کشور است به این ویروس مبتلا شده اند.

بعد از پملاقات شدن اولین جرقه های بحران، اپیدمولوژیست ها بیان نمودند اوضاع آنچنان که مسؤولان دولتی بیان می کردند تحت کنترل نبوده است. اولین موارد ابتلا به ویروس کرونا مطمئناً از اواخر ماه ژانویه مشاهده نشده و مشکل در این کشور این بوده است که بیمارانی که با علائم ابتلا به بیماری کووید-19 به بیمارستان ها می رفتند، اصولاً برای این بیماری آزمایش نمی شدند و با بیماری آنها مانند یک سرماخوردگی یا آنفلوآنزای ساده برخورد می شده است.

مشکل بعدی اما این بوده است که بعد از مدتی شرایط اضطراری به دلیل مسائل مالی ایتالیا دیگر جدی گرفته نشد.1 بدین ترتیب بسیاری از محدودیت هایی که برای بعضی مشاغل ایجاد شده بود از بین رفته و مردم بعد از 3 روز به سر کار خود بازگشتند. آتیلیو فونتانا، فرماندار لومباردی به مجلس این منطقه گفته بود این بیماری چیزی شبیه آنفلوآنزاست و نباید اقتصاد منطقه را به دلیل این بیماری فلج کرد. ظاهراً احزاب- از چپ و راست- همه بر این مسأله توافق داشتند که نباید در بین مردم ترس ایجاد کرد و اقتصاد ناتوان و ضعیف ایتالیا را به نابودی کشاند، به همین دلیل باید علائمی را به مردم نشان داد که به آنها یادآوری کند شرایط در حال بهبود است.2 جوزپ سالا، شهردار میلان نیز کمپینی به راه انداخت با عنوان میلان متوقف نمی گردد3 و سعی کرد شهروندانش را متقاعد کند نباید از این ویروس بترسند.

4 روز بعد از اینکه 11 شهر در شمال ایتالیا قرنطینه شدند، نیکولا زینگارتی، رهبر حزب دموکراتیک این کشور که قدرت را در مجلس در دست دارد، به میلان سفر کرد ـ منطقه ای که شهر لومباردی مرکز اصلی کرونا در آن قرار گرفته است ـ و با دانش آموزان آن منطقه ملاقات کرد. او در این ملاقات گفت نباید به خاطر این ویروس عادت های شان را تغییر دهند: اقتصاد ما قوی تر از ترس مان است. بیایید برای خوردن قهوه یا پیتزا بیرون برویم و نترسیم!4 در دیگر شهرهای ایتالیا که هنوز گمان می رفت ویروس حکومت خود را اعلام ننموده است، اوضاع به صورت عادی ادامه داشت. در ونیز رستوران ها به مشتریان نوشیدنی های مجانی در ازای غذا می دادند و در کافه ها جا برای نشستن نبود. ایتالیا تصمیم گرفته بود بار کم کاری مالی استان های شمالی را به دوش استان هایی که هنوز می توانستند گردشگر بگیرند بیندازد. در همین زمان بود که اعلام شد اولین شخصی که به ویروس مبتلا شده نه به وسیله ارتباط با چینی ها، بلکه بعد از سفر به آلمان مبتلا شده است!

در همین شرایط بود که ویروس راه خود را به سمت سیاستمدارانی که این تصمیمات را گرفته بودند نیز باز کرد و فونتانا که مشتاق بود اصناف هر چه سریع تر کار خود را دوباره شروع نمایند، خود به بیماری کووید-19 مبتلا شد. تقریباً یک ماه طول کشید تا پایان در اول مارس توانستند فرمانداران محلی را قانع نمایند شهرها و استان های شمالی ایتالیا باید تعطیل و قرنطینه شوند و بدین ترتیب اول مارس 2020 پایان مدارس و دانشگاه های 3 استان شمالی که شیوع ویروس از آنجا شروع شده بود، تعطیل و 3 روز بعد هم کل مدارس در ایتالیا تعطیل شد.

ایتالیایی ها در روزهای ابتدایی با ویروس شوخی می کردند، درباره مرگ در شبکه های اجتماعی لطیفه می ساختند و با نقل قول های مسؤولان دولتی مزاح نموده و ویدئوهای خنده دار درست می کردند. بعد از اینکه تصمیم دولت در روز هشتم مارس بر این شد لومباردی و 14 استان دیگر قرنطینه شوند، مردم باور نمی کردند مسأله تا این حد جدی باشد. خبر قرنطینه کردن این استان ها چند ساعت زودتر از دفتر فرمانداران درز کرد و مردم از شهرهای خود گریختند. اوضاع به یک آشفتگی تمام عیار تبدیل شد. راه های خروجی شهرها مملو از شهروندانی بود که حالا دیگر نمی خواستند در شهرهای خود باقی بمانند، زیرا فکر می کردند دولت قرار است آنها را برای مدتی طولانی در خانه های شان زندانی کند. آنها با خود ویروس را به تمام نقاط ایتالیا سوغات بردند.

حالا مسؤولان دولتی مجبور بودند در شبکه های اجتماعی و تلویزیونی روبه روی دوربین نشسته و با خواهش و التماس از مردم بخواهند در خانه های خود بمانند. روز دهم مارس در نهایت دولت کافه ها، رستوران ها و دیگر مشاغل غیرضروری را در سراسر کشور تعطیل کرد و جوزپه کونته، نخست وزیر از ایثار عظیم ملت در این باره تشکر کرد. این در حالی بود که فرمانداران و شهرداران غیر از به کار بردن سلاح زور و قوانین سخت گیرانه و جریمه های سنگین برای کسانی که از خانه های خود خارج می شدند، رو به التماس و در بعضی موارد ناسزاگفتن و داد زدن بر سر مردم در شبکه های اجتماعی آورده بودند که در خانه بمانند! تنها در یک هفته پلیس 40 هزار نفر را به دلیل شکستن قانون قرنطینه وخروج از خانه ها جریمه کرد!5 بعد از اینکه کوشش ها بی فایده بود، ارتش نیز به خیابان ها آمد. مردم حالا در خانه ها مانده اند و هیچ چشم اندازی از اینکه کی قرار است دوباره به سر کار خود بازگردند ندارند. کسانی که بیمار شده اند، در بیمارستان ها در انتظار این هستند که کسی بمیرد تا بلکه بتوانند دستگاه تنفسی یا ونتیلاتور را از او برای زنده ماندن بگیرند. سیستم بهداشتی ـ درمانی ایتالیا دچار فروپاشی شده است. در حال حاضر 2 ماه است سیستم درمانی ایتالیا مشغول جنگیدن با ویروس است و کادر درمانی از پا افتاده اند. حدود 60 درصد از مردم ایتالیا را سالمندان تشکیل می دهند و کار تیم پزشکی هم اینک به اولویت بندی بیماران و تصمیم گیری برای این رسیده است که چه کسی می تواند زنده بماند و چه کسی باید بمیرد.

تصمیم قاطعانه و زودهنگامی که می توانست جان انسان های زیادی را نجات دهد، به دلیل گیجی، امیدواری بیش از حد یا نگرانی از شرایط مالی در آینده، به موقع گرفته نشد و هشدار های لازم به مردم داده نشد.

حالا دنیا به این نتیجه رسیده است که کم اهمیت تلقی کردن کرونا، شایع تر از خود ویروس در کشورهای غربی بوده است. بسیاری از تحلیلگران غربی علت این مسأله را در سیستم سرمایه داری جست وجو می نمایند. آنها معتقدند سیستم سرمایه داری جز کسب درآمد و ادامه حیات خود چیز دیگری نمی بیند و به همین دلیل ادامه حیاتش بر ادامه حیات انسان ها- بویژه آنهایی که از نظر اجتماعی و مالی ضعیف تر هستند- ارجحیت دارد. به همین دلیل غرب بعد از مدت ها دوباره در دوران کرونا با پدیده داروینیسم اجتماعی روبه رو شده است. پدیده ای که می گوید گونه های قوی تر به حیات خود ادامه داده و گونه های ضعیف تر توسط طبیعت یا قوانین طبیعی زندگی در اجتماع حذف خواهند شد.

به همین دلیل هم درخواست های ایتالیا از اتحادیه اروپایی برای یاری به این کشور شنیده و دیده نشد. کمپین متوقف نمی شویم مسؤولان ایتالیایی در نهایت به جان باختن هزاران نفر در سراسر این کشور منجر شد و نشان داد کرونا سریع تر از کمپین ها در حال حرکت در بین ملل است. مهم ترین درس از فاجعه ایتالیا شاید همین جمله باشد: سرعت کرونا از سرعت بروکراسی بیشتر است. تصمیمات باید قاطعانه، همراه با انسجام و همراهی ملی و با سرعت گرفته و اجرایی گردد.

بازگشت به صفحه رسانه ها