نقاشی های روم باستان ، دیوار نگاره های رم - دنیای با نشاط مدرسه

که به یاری آن ها می توان تاریخ نقاشی دیواری رم را ردیابی کرد. زیرا رنگ با قرار گرفتن در معرض نور و هوا تمایل به محو شدن دارد و بیشتر آن ها با گذشت زمان از بین رفتند.

تاریخچه دیوار نگاره های رم

منطقه کامپانیا شامل پمپئی، هرکولانوم و سایر شهرهایی است که ساختمان، نقاشی ها و مجسمه های آن ها با فوران کوه محافظت شده است. هنگامی که آتشفشان در کوه وزوویوس فوران کرد، کل شهر پمپئی در سال 79 قبل از میلاد در زیر خاکستر آتشفشانی مدفون شد و به عنوان راهی برای حفظ رنگ های زنده و طبیعت بالقوه شکننده رنگ عمل کرد.

بنابراین رنگ های غنی نقاشی ها در خانه ها و بناهای تاریخی، هزاران سال تا کشف مجدد آن ها حفظ شد. این نقاشی ها توالی بی وقفه ای از شواهد دو قرن را نشان می دهند و این به لطف آگوست مائو، دانشمند آلمانی قرن نوزدهم است .

کاربرد دیوار نگاره های رم

اولین نقاشی های رومی مستقیماً بر روی دیوارهای داخلی خانه های ثروتمندترین افراد جامعه ایجاد شد که برای تحت تأثیر قرار دادن بازدیدکنندگان ساخته می شد؛ بنابراین بسیار جلب توجه کننده و با جزئیات زیاد بودند.

در روم باستان، فضای داخلی اغلب کوچک و دلگیر بود. بعضی از خانه های رومی بسیار تاریک بودند و حتی پنجره هم نداشتند. رومی ها از نقاشی های دیواری به عنوان راهی برای باز و روشن کردن فضای خود نیز استفاده می کردند.

بسیاری از دیوارنگاره ها نه تنها در داخل ویلاهای ثروتمند، بلکه در داخل خانه های شخصی و ساختمان های عمومی نیز دیوارها را تزئین نموده اند. بسته به عملکرد اتاق، دیوارها ممکن است با معماری خیالی، طبیعت بی جان، صحنه های اساطیری یا نقوش کاملاً تزئینی نقاشی شوند.

بازدید از دخمه های کاتاکومب را از دست ندهید.

تعیینات دیوار نگاره های رم

رنگ دانه های غنی این دیوارنگاره ها معمولاً به رنگ های خاکی طبیعی قرمز، زرد و قهوه ای، با افزودن آبی و مشکی برای تأکید وجود داشتند و برای ایجاد نقاشی دیواری بادوام تر و ماندگارتر، روی گچ مرطوب انجام می گرفتند.

به طور خاص رمی ها از فرسکو (نوعی نقاشی روی گچ) استفاده می کردند که با آماده سازی دیوار با 1 تا 3 لایه ملات (مخلوط آهک و شن و ماسه) ساخته می شد؛ سپس آن را با 1 تا 3 لایه آهک مخلوط با سنگ مرمر ریز پودر شده می پوشاندند.

درحالی که این گچ هنوز مرطوب است، رنگ دانه ها در طرح موردنظر اعمال شده تا نقاشی که درواقع بخشی از دیوار است، ایجاد گردد.

سبک های دیوار نگاره های رم

مورخان هنر از کاوش چنین نگاره هایی چهار سبک دیوارنگاری را تعریف نموده اند. این چهار سبک ازنظر زمانی و با توجه به ویژگی های تعیینی تقسیم شده اند که در ادامه با آنها آشنا می شویم.

• سبک ادغام

قدمت این دیوارها مربوط به دوره هلنیستی است و با رنگ های روشن، تم وصله ای و تزئیناتی به سبک مرمر تعیین می شدند. در معابد و سایر بناهای مذهبی، از مرمر واقعی وارداتی استفاده می شد اما سبک مرمر تقلبی که در خانه ها استفاده می شد نیز بسیار باورپذیر بود.

بعلاوه قالب های گچ بری برای شکل ظاهری سه بعدی ساخته می شد که مستطیل های نقاشی شده را می شکافت. بعضی از این نقاشی ها را هنوز می توان به زیبایی اصلی خود در پمپئی بازدید کرد.

• سبک معمارانه

در دوره دوم دیوارنگاره ها همچنان از رنگ های با جلوه مرمر استفاده شده است اما عنصری از خیال در طراحی وجود دارد. عناصر معماری با استفاده از پرسپکتیو برای ایجاد فاصله و چندین نقطه تمرکز، مد شدند.

ستون ها، ساختمان ها، فواره ها و سایر عناصر خارجی دیوارها را آراسته اند و این سبک تا سرانجام قرن اول قبل از میلاد ادامه داشت. بازسازی اتاق خواب P. Fannius Synistor در موزه هنر متروپولیتن برای مشاهده در دسترس است که یکی از مشهورترین نمونه های این سبک هنری است.

• سبک زینتی

نقاشی ها بین اوایل قرن اول میلادی و 5 میلادی به طرز چشمگیری تغییر کردند. طرح های جلب توجه کننده و پر جزئیات با رنگ بلاک جایگزین شد و با جزئیات ظریف و تزئین شده از هم جدا شد. این سبک هنوز بر اساس طراحی معمارانه بناشده بود اما بیشتر تخیلی و فانتزی، با ساختاری از بناهایی که در زندگی واقعی نمی توانست وجود داشته باشد.

گاهی اوقات، در وسط دیوار صحنه های کوچکی با تصاویر ازجمله سوژه هایی مانند حیوانات، معابد و مزارع نیز دیده می گردد. در این دوره بود که رومی ها تحت تأثیر مضامین مصری قرار گرفتند، موضوعی که می توان به وسیله نمایش نیل و استفاده از تصاویر سنتی مصر مشاهده کرد.

• سبک پیچیده

این سبک ترکیبی هیجان انگیزی است از هر آنچه قبل از آن بوده: با بلوک های سبک مرمر، تصاویر معمارانه و بلوک های پررنگ با جزئیات ظریف. تا زمان ویرانی شهر در سال 79 میلادی، این دوره بعلاوه شاهد معرفی تصاویر بزرگ صفحه مرکزی با طیف باورنکردنی و متنوعی بود.

یک فوران آتشفشان موجب حفظ گنجینه ای باارزش شده که به شکل یک عامل طبیعی برای حفظ بخشی از تاریخ هنر عمل نموده است. دیوار نگاره های رم در شهر پمپئی در چهار سبک مختلف این تاریخ را زنده نگه داشته اند که بازدید از آن ها یکی از مجذوب کننده ترین بخش های گردشگری می تواند باشد.